توضیحات

پروژه بهینه سازی و مدلسازی و طراحی قاب های خمشی فولادی براساس سطح عملکرد در نرم افزار متلب(MATLAB) با الگوریتم کلونی مورچگان و نرم افزار اپن سیس( OpenSees )

در علم مهندسی زلزله با ورود و جایگزینی شیوه طراحی براساس عملکرد به جای روش قدیمی طراحی براساس نیرو بسیاری از آئین­نامه­های جهان دست خوش تغییرات بنیادی شده و بسیاری از محققان و پژوهشگران برای تکامل و دستیابی به قطعیت در این شیوه، تحقیقات خود را در این زمینه متمرکز کرده­اند. طراحی بر اساس عملکرد موضوعی است که در سال­های اخیر در سطح جهان و کشور ما مورد استقبال فراوان قرار گرفته است. آئین نامه های کنونی که بر اساس نیرو تهیه شده اند برای طراحی در محدوده ی الاستیک مناسب اند، اما سطوحی از عملکرد که متضمن پذیرش خسارت است علاوه بر معیارهای نیرویی وابسته به معیارهای جابجایی نیز هست. روش کنونی طراحی سازه ها بر مبنای طراحی به روش مقاومت است و شامل تخمین برش پایه در سازه و توزیع آن در ارتفاع و تعیین مقاومت مورد نیاز اجزای سازه ای در برابر این بار است. صرف نظر از کاستی هایی که در این روش وجود دارد، بیان رفتار اجزای سازه ای از طریق تک پارامتر مقاومت در بسیاری از موارد پاسخ مناسبی به دست نمی دهد. در حقیقت هدف از طراحی لرزه ای بر اساس عملکرد این است که طراحان را قادر سازد تا سازه هایی طراحی کنند که عملکردشان قابل پیش بینی باشد. هدف اصلی طراحی لرزه ای بر اساس عملکرد، دخیل کردن کارفرما در انتخاب میزان خطرپذیری در طرح مورد نظر در سطوح مختلف زمین لرزه است که خود این هدف مستلزم معلوم بودن نحوه ی عملکرد سازه در سطوح مختلف زمین لرزه ها است. در روش طراحی بر اساس مقاومت، نیروی داخلی اعضا به عنوان شاخص طراحی و مقاومت اعضا به عنوان حدود این نیرو در نظر گرفته می شوند. اما در روش طراحی بر اساس عملکرد، که بر رفتار غیر خطی سیستم های سازه ای در زلزله های شدید تأکید می کند تغییر مکان به عنوان مناسب ترین شاخص رفتار شناخته شد.

طراحی براساس سطح عملکرد

مسائل و مشکلات مختلفی در روش های طراحی براساس نیرو و کنترل تغییر مکان (روش های رایج) وجود دارد که در روش طراحی براساس عملکرد تلاش شده است تا رفع شوند. بعضی از این معضلات عبارتند از:

١- کاربرد ضرائب کاهش نیرو یا شکل پذیری برای طراحی منجر به ریسک غیریکنواخت در آنها می شود. از این رو شکل پذیری، مشخصه ضعیفی جهت نشان دادن پتانسیل آسیب دیدگی خواهد بود. به عبارت روشن تر اگر دو ساختمان متفاوت براساس آیین نامه ای واحد و با ضرائب کاهش نیرو و یا ضرائب شکل پذیری یکسان طراحی شوند ممکن است تحت اثر زمین لرزه ای معین، سطوح آسیب دیدگی غیر مشابهی در آنها بوجود آید.

۲- در اکثر ساختمان ها (بخصوص در ساختمان های بلند محدودیت تغییر مکان نسبی طبقات، بر طرح لرزه­ای حاکم خواهند بود. این موضوع علاوه بر مساله عدم قطعیت در تعیین تغییر مکان های نهایی، بر پیچیدگی طراحی نیز خواهد افزود، چراکه فرایند طراحی را به یک روند مسلسل وار و تکرار شونده تبدیل می­نماید.

٣- محققین بر این امر اتفاق نظر دارند که مساله آسیب دیدگی برای یک عضو سازهای وابسته به کرنش و برای یک عضو غیرسازهای مبتنی بر تغییر مکان های نسبی است.

۴- در سال های اخیر این نظریه تائید شده است که افزایش مقاومت لزوما موجب افزایش امنیت، قابلیت اطمینان و یا کاهش خسارت نمی شود. در واقع پایداری یا ناپایداری لرزه ای سازه صرفا تابع مقاومت سازه نیست و بستگی زیادی به توانایی سازه برای تحمل جابجایی دارد به بیان دیگر اثر زلزله بر روی سازه بیشتر از جنس ایجاد تقاضاهای تغییر شکلی در سازه می باشد.

طراحی لرزه ای بر اساس سطح عملکرد مستلزم انتخاب معیارهای طراحی صحیح، سیستم های سازهای مناسب، تعیین محل قرارگیری سازه، تعیین هندسه اعضا، ارائه جزئیات برای سازه و اجزای سازهای، محتویات ساختمان و کنترل و اطمینان از کیفیت ساخت و نگهداری در درازمدت می باشد، به طوری که سازه در برابر سطوح مشخص حرکت زمین، با قابلیت اطمینان مشخص، رفتار کند. براساس این تعریف، واضح است که مهندسی زلزله بر اساس عملکرد روشی است که با تعریف پروژه شروع می شود و در مدت عمر ساختمان ادامه می یابد. مفهوم طراحی بر اساس عملکرد تنها به ساختمان محدود نمی شود بلکه بصورت کلی برای همه سازه ها و اجزای غیرسازهای متصل به آنها و محتویات ساختمان قابل استفاده میباشد. در طراحی لرزه ای ساختمان ها هیچ گاه هدف این نیست که سازه در مقابل شدیدترین زلزله ممکن دچار هیچگونه خرابی نشود، زیرا این امر نه ضروری به نظر می رسد و نه از لحاظ اقتصادی منطقی می باشد. به عبارت دیگر در طراحی لرزه ای سازه ها، طراح این واقعیت را می پذیرد که سازه در طول زلزله های بزرگ مقداری از عملکرد خود را از دست بدهد. با توجه به این واقعیت هدف اصلی در طراحی لرزهای این است که خرابی یک سازه تحت زلزله های مختلف در حد قابل قبولی محدود شود.

هدف طراحی در آیین نامه های فعلی حفظ ایمنی جانی تحت زلزله های شدید می باشد به طوری که شرایط خدمت پذیری نیز به طور ضمنی کنترل می شود. به عنوان مثال آیین نامه ۲۸۰۰ هدف خود را این چنین بیان می کند: تعیین حداقل ضوابط و مقررات برای طرح و اجرای ساختمانها در برابر اثرات ناشی از زلزله به طوری که با حفظ ایستایی ساختمان در زلزله های شدید، تلفات جانی به حداقل برسد و نیز ساختمان در برابر زلزله­های خفیف و متوسط بدون وارد شدن آسیب عمده سازهای قادر به مقاومت باشد. همان طور که دیده می شود این هدف یک هدف حداقل است که برای سازه های معمولی لازم الاجرا می باشد. برای سازه های خاص احتیاج به اهداف کامل تری می باشد که سعی شده است با وارد کردن ضریب اهمیت این مساله در نظر گرفته شود که البته این ضریب نمی تواند به طور کامل نیازهای مختلف طراحی را برآورده سازد.

عوامل مورد استفاده در روش طراحی عملکردی به صورت زیر می باشند:

هدف طراحی: نشان دهنده سطح عملکرد مورد نیاز برای سازه تحت وقوع زلزله هایی با شدت های مختلف دوره بازگشت مشخص می باشد. اهداف طراحی باید بر اساس کاربری سازه، نوع سیستم و رفتار سازه، عوامل اقتصادی(شامل هزینه های ساخت و تعمیرات آتی) و عوامل اجتماعی سیاسی انتخاب شود.

سطح عملکردی: نشان دهنده حداکثر خرابی مورد انتظار سازه است بطوری که اگر خرابی از این حد افزایش پیدا کند، سطح عملکردی سازه نیز تغییر پیدا خواهد کرد. وضعیت کلیه اجزای سازه ای و غیر سازهای در تعریف این سطوح عملکردی دخیل می باشند.

عامل های ناشی از زلزله: شامل تمام عوامل طبیعی که مربوط به حرکت و لغزش زمین ناشی از زلزله می­باشند، از قبیل : شکست گسل، روان گرایی، لغزش زمین و نشست های نامساوی. هر یک از این عوامل می­توانند موجب خرابی سازه و لذا کاهش عملکرد آن گردند. مقدار خرابی ناشی از این عوامل بستگی به شدت و بزرگی آن عامل دارد که آن نیز وابسته به بزرگی زلزله، فاصله سازه از گسل، جهت گسترش گسل، جنس زمین منطقه و شرایط خاص محل مورد نظر دارد. در یک طراحی ایده آل عملکردی باید اثرات کلیه این عوامل در طراحی در نظر گرفته شود.

سطوح عملکرد

یک سطح عملکرد بیانگر محدوده ای از تخریب است که برای یک ساختمان مشخص و زلزله معین مناسب باشد. سطوح عملکردی برای اجرای سازه ای و غیر سازهای به صورت مجزا تعیین می شوند. در دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود سطوح عملکردی اجزای سازهای با شماره و اجزای غیر سازهای با حروف انگلیسی مشخص شدهاند. سطوح عملکرد کل ساختمان ترکیبی از این دو سطح عملکرد بوده و با ترکیب حروف و اعداد نامگذاری می شوند(کاوه و زکیان، 2012).

سطوح عملکرد اجزای سازه ای

سطوح عملکرد اجزای سازه ای شامل چهار سطح عملکرد اصلی و دو سطح عملکرد میانی است. سطوح عملکرد اصلی عبارتند از(کاوه و زکیان، 2012):

الف- سطح عملکرد ۱: قابلیت استفاده بی وقفه

ب- سطح عملکرد ۳: ایمنی جانی

ج- سطح عملکرد ۵ : آستانه فروریزش

د- سطح عملکرد ۶: لحاظ نشده

سطوح عملکرد میانی عبارتند از :

ه- سطح عملکرد ۲: خرابی محدود

و-سطح عملکرد ۴: ایمنی جانی محدود.

سطوح عملکرد کل ساختمان

با ترکیب سطوح عملکرد سازه ای و غیر سازهای سطح عملکرد ساختمان به منظور تشریح میزان خرابی مورد انتظار در ساختمان تعیین می شود. این سطوح به شرح زیر می باشند:

سطح عملکرد خدمت رسانی بی وقفه (1-A): ساختمانی دارای سطح عملکرد خدمت رسانی بی وقفه است که اجزای سازهای آن دارای سطح عملکرد ۱ (قابلیت استفاده بی وقفه) و اجزای غیر سازه ای آن دارای سطح عملکرد A (خدمت رسانی بی وقفه) باشند.

سطح عملکرد قابلیت استفاده بی وقفه(1-B): ساختمانی دارای سطح عملکرد قابلیت استفاده بی وقفه است که اجزای سازه ای آن دارای سطح عملکرد ۱ (قابلیت استفاده بی وقفه) و اجزای غیرسازه ای آن دارای سطح عملکرد B (قابلیت استفاده بی وقفه) باشند.

سطح عملکرد ایمنی جانی (3-C): ساختمانی دارای سطح عملکرد ایمنی جانی است که اجزای سازه ای که دارای سطح عملکرد ۳ (ایمنی جانی) و اجزای غیر سازهای آن دارای سطح عملکرد C ( ایمنی جانی) می­باشند.

سطح عملکرد آستانه فروریزش (5-E): ساختمانی دارای سطح عملکرد آستانه فروریزش است که اجزای سازه ای آن دارای سطح عملکرد ۵ (آستانه فروریزش) باشند. در این حالت محدودیتی برای سطح عملکرد اجزای غیرسازه ای وجود ندارد (سطح عملکرد لحاظ نشده E).

تحلیل استاتیکی غیرخطی

برای تحلیل سازه ها در برابر زلزله روش های تحلیل استاتیکی و دینامیکی، خطی و غیرخطی را می­توان به کار برد. اگرچه آنالیزهای الاستیک دید خوبی از ظرفیت الاستیک سازه را فراهم نموده و نشان می دهند که اولین تسلیم در کدام قسمت سازه اتفاق می افتد، اما این روش ها نمی توانند مکانیزم شکست سازه را پیش بینی کرده و چگونگی توزیع نیروها را در هنگام یک تسلیم پیشرونده نشان دهند. در مقابل، آنالیزهای غیر الاستیک از طریق مشخص کردن مکانیسم شکست و پتانسیل خرابی پیشرونده، چگونگی رفتار واقعی سازه را مشخص میکنند. بنابراین به کارگیری شیوه های آنالیز غير الاستیک برای طراحی و ارزیابی، تلاشی است در جهت اینکه مهندسين فهم بهتری از چگونگی رفتار سازه تحت اثر زلزله های بزرگ (که فرض می شود از ظرفیت الاستیک سازه ها تجاوز کنند) داشته باشند. باتوجه به اینکه استفاده از روش های طراحی بر مبنای عملکرد مستلزم شناخت رفتار غیر خطی سازه می باشد، دقیق ترین روش برای انجام تحلیل غیرخطی استفاده از تحلیل دینامیکی غیرخطی است اما به دلیل پیچیدگی، وقت گیر بودن و هزینه بالای این نوع تحلیل­ها و علاوه بر آن مشکلاتی که در توجیه و تفسیر نتایج حاصله ممکن است ظاهر شود کاربرد این نوع تحلیل را به پروژه های تحقیقاتی و موارد خاص محدود می کند. مهندسان تمایل دارند از روش های تحلیل استاتیکی غیرخطی ساده شده یا تحلیل های پوش آور به جای تحلیل های تاریخچه زمانی و دینامیکی غیرخطی پیچیده استفاده کنند. آنالیز استاتیکی فزاینده غیرخطی یک روش آنالیز ساده شده برای ارزیابی عملکرد سازه هنگام زلزله است. روش انجام هر یک از تحلیل های فوق در آیین نامه بهسازی لرزه ای موجود است. این روش آنالیز مقدمه ای بر یکی از روش های طراحی بنام روش طراحی بر اساس عملکرد، می باشد. این روش طراحی مورد توجه و قبول اکثر آیین نامه ها و انجمن های تخصصی مهندسی راه و ساختمان قرار گرفته است. پایه و اصول اصلی روش آنالیز غیر خطی استاتیکی به طور مفصل در دستورالعمل FEMA و شماره های متعددی از جمله FEMA273، FEMA274 و FEMA356 بحث شده است.

برای رسم منحنی ظرفیت سازه از تحلیل استاتیکی غیرخطی استفاده می­شود. در این روش، بار جانبی ناشی از زلزله استاتیکی و به تدریج به صورت فزاینده به سازه اعمال می­شود تا آنجا که تغییر مکان در یک نقطه خاص (نقطه ی کنترل) به مقدار مشخصی (تغییر مکان هدف) برسد و یا سازه فرو بریزد. در تحلیل استاتیکی غیرخطی با توجه به اینکه بارگذاری اعمالی به صورت مرحله ای و نموی است، در هر مرحله بار اعمالی به سازه افزوده می­شود، سختی جدید با توجه به مفاصل پلاستیک تشکیل شده در سازه اصلاح می­گردد، و تغییر مکان­های سازه در هر مرحله به دست آورده می­شود.

در آخر نمودار جابجایی در مقابل تغيير مكان سازه رسم می گردد. به این نمودار منحنی ظرفیت سازه گفته می­شود. این منحنی کاربردهای زیادی دارد که از آن جمله می توان به محاسبه پارامترهای لرزه ای و کاربرد آن در روش طیف ظرفیت، برای بدست آوردن نقطه ی عملکرد سازه اشاره کرد. تحلیل استاتیکی غیرخطی به دو روش کامل و ساده شده انجام می گردد:

1- در روش کامل، اعضای اصلی و غیر اصلی در مدل وارد شده و رفتار غیرخطی آن ها در حد امکان نزدیک به واقعیت انتخاب می گردد. همچنین از اثرات کاهندگی به نحوی وارد محاسبات می گردد.

2-در روش ساده شده فقط اعضای اصلی مدل شده، رفتار غیر خطی اعضای اصلی توسط مدل دو خطی شبیه سازی می گردد و از اثرات کاهندگی صرف نظر می گردد.

بر اساس 356-FEMA و دستورالعمل بهسازی لرزه ای المان­های اصلی اعضایی هستند که در سختی سازه در مقابل زلزله های شدید نقش اصلی را ایفا می کند و به همین علت در طراحی یک ساختمان جدید برای نیروهای زلزله سختی و مقاومت آنها در نظر گرفته می شوند. مانند تیرها و ستون ها در قاب های خمشی، و مهاربندها و ستون های متصل به آنها در ساختمانهای مهاربندی شده با تیرهای دو سر مفصل، المان های غیر اصلی اعضایی هستند که هنگام زلزله به طور مؤثری در سختی جانبی، مقاومت یا تغییر شکل تاثیرگذار نیستند.

نقطه کنترل: در تحلیل استاتیکی غیرخطی، مرکز جرم بام به عنوان نقطه ی کنترل تغییرمکان سازه در نظر گرفته می شود.

توزیع بار جانبی: توزیع بار جانبی در تحلیل استاتیکی غیر خطی باید حداقل به دو صورت انجام گردد:

1-توزيع نوع اول: این نوع توزیع بار دارای سه روش زیر می باشد. برای سازه هایی که زمان تناوب آنها بیشتر از یک ثانیه باشد فقط می توان از روش سوم این توزیع بار استفاده می گردد.

• توزیع متناسب با روش استاتیکی خطی، از این توزیع هنگامی می توان استفاده کرد که حداقل ۷۵ درصد جرم سازه در مود ارتعاشی اول در جهت مورد نظر مشارکت کند. در صورت انتخاب این توزیع، توزیع نوع دوم باید از نوع یکنواخت انتخاب گردد.
• توزیع متناسب با شکل مود اول ارتعاش سازه در جهت مورد نظر، از این توزیع بار زمانی می توان استفاده کرد حداقل ۷۵ درصد جرم سازه در این مد شرکت کند.
• توزيع متناسب با نیروهای جانبی حاصل از تحلیل دینامیکی خطی طیفی، برای این منظور تعداد مودهای ارتعاشی مورد بررسی باید چنان انتخاب گردد که حداقل ۹۰ درصد جرم سازه در تحلیل مشارکت کند.

۲- توزيع نوع دوم

• توزیع یکنواخت که در آن بار جانبی متناسب با وزن هر طبقه محاسبه می گردد.
• توزیع متغیر که در آن توزیع باز جانبی بر حسب وضعیت رفتار غیر خطی مدل سازه در هر گام افزایش بار با استفاده از یک روش معتبر تغيير داده می شود.
• بار جانبی که به ترتیب فوق محاسبه می گردد باید جداگانه در دو جهت مثبت و منفی بر سازه وارد شود و رابطه بین برش پایه و تغيير مكان نقطه کنترل باید برای هر گام افزایش نیروهای جانبی تا رسیدن به تغییر مکانی حداقل 1.5 برابر تغییر مکان هدف ثبت شود.

شرح پروژه:

در این پروژه بهینه سازی و مدلسازی و طراحی قاب های خمشی فولادی براساس سطح عملکرد در نرم افزار متلب(MATLAB) با الگوریتم کلونی مورچگان و

نرم افزار اپن سیس( OpenSees ) انجام شده است.

طراحی قاب­های خمشی فولادی در نرم افزار OpenSees

در این پروژه مدلسازی قاب های خمشی فولادی در نرم افزار OpenSees انجام شده است.  برای بهینه سازی قاب های فولادی از الگوریتم کلونی مورچگان بهره گرفته شده است. مدل­های OpenSees شامل 10 مدل ساختمان 1 تا 10 طبقه است. برنامه بهینه سازی سازه­های فولادی مهاربندی شده با الگوریتم مورچگان با بهره گیری از توانمندی­ های نرم افزاری OpenSees در مدلسازی و تحلیل غیرخطی سازه ها و همچنین قابلیت های نرم افزار MATLAB در بهینه سازی نوشته شده است.

مدلسازی در نرم افزار OpenSees

نرم  افزار OpenSees یک برنامه کدباز برای شبیه سازی مهندسی زلزله است. این نرم افزار در سال ۱۹۹۷ به وسیله McKenna در دانشگاه برکلی امریکا معرفی شده و با همکاری شمار دیگری از پژوهشگران در دهه گذشته توسعه داده شده است. سیر تکاملی برنامه و گسترش توانایی های آن، که با پشتیبانی مطالعات آزمایشگاهی و تحلیلی انجام گرفته است این نرم افزار را به ابزاری همه کاره برای تحلیل پاسخ غیرخطی سیستم­های سازه­ای تبدیل کرده است. نرم افزار OpenSees یک نرم افزار شیء گرا است که به وسیله C++ نوشته شده و با پشتیبانی چندین برنامه مترجم، داده های نوشته شده در زبان برنامه نویسی Tcl را می خواند. فرآیند مدلسازی در این برنامه، رفتار غیرخطی اعضای سازه و سطح مقطع آنها را در برمی گیرد و در زیر به صورت خلاصه توضیح داده می شود.در هنگام کار با این نرم افزار، در آغاز ابعاد فضای مدل سازی و تعداد درجات آزادی تعیین می­شود تا فضای کار ساخته شود. سپس همه گره­ها بر مبنای هندسه، گیرداری و اندازه جرم متمرکز مربوط به خود، ایجاد می گردند. در گام بعدی مصالح مورد استفاده، تعریف شده و سطح مقطع اعضا ساخته می شود. در این هنگام اعضای سازه دربرگیرندة تیرها، ستون ها و مهاربندها با اختصاص مصالح، شماره گره های دو سمت المان و چگونگی تبدیل هندسی تعریف می­شوند تا ساختار کلی مدل ساخته شود. دستور ثبت کننده که نتایج حاصل از فرآیند تحلیل را ثبت و گزارش می کند بسته به داده های مورد نیاز به کار گرفته می شود. در گام بعدی الگوهای بارگذاری مشخص شده و در پایان ابزار تحليل که فرآیند حل مسأله را به انجام می رساند، معرفی می شود. ابزار تحلیل موجود در نرم افزار در بر گیرنده الگوریتم های گوناگون، حل کننده ها و ویژگی های دیگر است که می توانند برای غلبه بر مشکل همگرایی به کار بیایند.

نرم­افزار OpenSees قادر به تحلیل انواع مدل­های خطی و غیرخطی سازه ای و ژئوتکنیکی می باشد. تحليل­ها به صورت انواع تحلیل­های استاتیکی و دینامیکی در حالت خطی و غیرخطی انجام می شود که معروف ترین آنها به شرح زیر می باشد:

١- تحلیل استاتیکی غیرخطی(Static Pushover Analysis)

۲- تحلیل استاتیکی سیکلی( Static Reversed Cyclic Analysis)

٣- تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی( Dynamic Time-Series Analysis)

۴- تحلیل مدل سازی تحریک یکنواخت تکیه گاه (Uniform Support Excitation)

۵- تحليل مدل سازی تحریک چندگانه تکیه گاه (Multi Support Excitation)

به طور عمومی به عنوان یک معرفی کلی می توان گفت که تحلیل استاتیکی به فرم KU=R بدون ماتریس میرایی و جرم معرفی می شود و حل این مسئله به تنهایی منجر به تحلیل استاتیکی خواهد شد. آنالیزهای وابسته به زمان به دو صورت مطرح می شوند. نوع اول آنالیز وابسته به زمان با گام ثابت و نوع دوم آنالیز وابسته به زمان با گام زمانی متغیر می باشد. نرم افزار OpenSees قادر به مدل سازی انواع قسمت های یک المان سازهای می باشد. شاید به جرأت بتوان گفت که نرم افزار فوق تمام قسمت های یک قالب سازه از هر نوعی با هر مصالحی را مدل می کند. میلگردهای موجود در سطح مقطع یک عنصر، بتن اطراف میلگردها با پوشش حداقل و حداکثر، خستگی در المان ها تحت اثر هر نوع بارگذاری، رفتار هیسترزیسی به صورت منحنی نیرو تغییر مکان، گسیختگی برشی، گسیختگی محوری، کاهش مقاومت و نزول سختی تحت اثر بارهای سیکلی، اندرکنش خاک و سازه به صورت المان های مختلف و غیره از جمله مسائلی هستند که نرم افزار فوق قادر به مدل کردن و تحلیل آنها می باشد. نرم افزار OpenSees انواع المان را در آرشیو خود داراست. از جمله آنها المان چرخایی، المان تیر -ستون الاستیک، المان تیرستون غير الاستیک، المان چرخایی دورانی، المان تیر با مفصل داخلی، المان های جداساز پایه، المان با طول صفر و سختی بی نهایت، المان های چهارگرهی تا بیست گرهی اجزاء محدود در حالت دوبعدی و سه بعدی، المان های شل و پلیت، المان اتصال تیر و ستون و المان مدل سازی خاک. نرم افزار فوق قادر است انواع  خروجی­ های مربوط به یک سازه را تحت انواع بارگذاری ها و تحلیل های انجام گرفته نمایش دهد. خروجی های گرهی نظیر جابجایی تغییر مکانی و دورانی، خروجی های المان نظیر نیروها و تغییر مکان ها و غیره را کاملا در یک فایل متنی با توجه به شماره گره ها و المان ها نمایش می دهد. نیروها و تغییر مکان های گزارش شده نسبت به هر دو محور محلی سازه نمایش داده می شوند که این خاصیت یکی از مزایای مهم نرم افزار می باشد

نمونه نتایج: